Ook glasfabriek Leerdam heeft laboratorium glas gemaakt. Omdat dit glas aan andere eisen moet voldoen dan huis- tuin en keukenglas, heeft het een andere samenstelling.
Op de foto’s kolven die gemaakt zijn in Leerdam. Het glaswerk van de eerste foto is wat ouder dan het op de tweede foto. Dat is vooral te zien aan het logo dat ervoor gebruikt is. Het mooie van oud laboratoriumglas is dat er veel op geëtst is. Zoals de aanduidingen en de logo’s. Pas veel later werd het bedrukt.
Deze kolf is specifiek voor iemand gemaakt, omdat er een andersoortig gravering is gebruikt. Misschien wel omdat iemand afscheid nam van een laboratorium? Dit is ook de enige kolf die ik op de kop heb kunnen tikken met een glazen stop erbij.
Ik zie regelmatig via internet zilverglas voorbij komen. Glas dat schittert als zilver maar het niet is. Het wordt daarom ook wel armeluiszilver genoemd. De prijzen die daarbij horen zijn ook niet echt mis. Maar toen ik dit bokaaltje vond bij de kringloop was ik er dan ook superblij mee. Het heeft alles in zich om armeluiszilver te zijn. Maar ik ben er nog niet achter of dit een replica is of niet. Ik heb het Anna Laméris laten zien tijdens de opnames van tussen kunst en kitsch, maar ook zij kon mij daar geen uitsluitsel over geven. Het ziet er te nieuw en te mooi uit om al echt antiek te zijn.
Ik sta open voor wie mij meer kan vertellen over de geschiedenis van dit glas… zolang ik het niet weet gebruik ik het gewoon als voorbeeld voor armeluiszilver…
In mijn witte opaline potten met blauwe opdruk zit een grote knopenverzameling, zoals ik al eerder schreef. Vooral overgehouden aan de zoektocht naar glazen knopen. Ook knopen kunnen in glas in allerlei kleuren en mate voorkomen, zoals ook op de foto’s te zien is. Van witte opaline knopen tot gekleurde en doorzichtige. Vaak met de mooiste ingeperste motieven.
Helemaal super is het wanneer ik nog glazen knoopjes vind die nog allemaal op de originele kaartjes zitten. Dat zijn ooit leuke prijsjes geweest. Supermooie en lieve knoopjes voor 1, 3, 4 of 5 ct per stuk. En nog de ‘latest style’ ook. Kom er nu nog maar om.
Ik heb een buurvrouw die aan het opruimen was en kwam daar spullen tegen die ik misschien wel wilde hebben voor mijn verzameling. In eerste instantie had ze persglas klaargezet, zoals de okergele, roze, blauwe en doorzichtige schaaltjes. Toen ik het op kwam halen spraken we ook over andersoortig glas dat inmiddels ook een plek in mijn verzameling heeft. O.a. de Franse opaline vazen. Nou daar stond ook nog wel wat van, maar dan moest ik even mee om te kijken of het wat was. Inderdaad er stonden twee opaline vazen waarvan één prima in de collectie past, dat is de groene vaas met de roze bloem. Maar wat verder kijkend stond er ook een theelichtje met een gebrandschilderde voorstelling in het glas. Helaas is het glas wat beschadigd maar in mijn vensterbank zal deze het nog prima doen. Dus die kreeg ik ook mee. En ergens onder het stof stond de bijzondere pot. Ze vroeg of ik wist wat het was. Nou dat was een gevalletje kunst en kitsch… Dus die ging ook mee naar huis. Zomaar op een doordeweekse ochtend werd mijn verzameling uitgebreid met acht stuks glaswerk.
De bijzondere pot heb ik thuis heel voorzichtig schoongemaakt. De verf aan de binnenkant was wat afgebladderd en aan de buitenkant zat ook verf en een soort gekleurde glaskorreltjes vast in het glas. Toen was het wachten tot kunst en kitsch een keer in de buurt opnames zou komen maken. En ja hoor, op een maandag was het zover, de grote pot ging goed verpakt mee in een tas en samen met een vriendin reisden we af naar Museum More in Ruurlo, want daar vonden de opnames plaats. De kunst en kitsch expert Anna Laméris vond het ook wel een bijzondere pot. Zoiets had zij nog nooit gezien, dus het was een opname (en uitzending) waard.
Gerrie's Glasmuseum 