Morgen is het Koningsdag. Daarom maar even mijn koninklijk glaswerk uit de opslag gehaald. In het midden een geboorteglas van Koning Willem Alexander, daaromheen herinneringsglazen aan het huwelijk van zijn ouders en van het gezin waarin hij is opgegroeid. Geen wonder dat ze hem vroeger altijd Prins Pils noemden. Het is hem met de ‘pils’ paplepel ingegoten. De afbeeldingen van het koninklijk huis staan namelijk allemaal op bierglazen.
En zo verging het ook met de afbeeldingen van zijn ooms en tantes, die staan ook op bierglazen. Opa en oma staan op een limonadeglas. Zouden zij geen biertje lusten?
De generaties ervoor zijn ook wel vereeuwigd op glazen, maar niet op bierglazen. De overgrootouders staan mooi gegraveerd op een drinkglas. De persglazen zijn mosterdglazen en daar staat bet-overgrootmoeder Emma op en overgrootmoeder Wilhelmina. Mooie oudjes dus.
De glazen zijn de komende weken nog te bewonderen in het glasmuseum.
Hoewel het weer het nog niet helemaal laat zien is het voorjaar al begonnen. In de wei rond het glasmuseum huppelen de hazen al in het rond op zoek naar een geschikte plek voor de paaseieren. Nog even en dan is het Pasen. Dat betekent voor het glasmuseum dat inmiddels de glazen eieren, kippen, hazen en aanverwanten een plek in een vitrinekast hebben gevonden. Door deze kleine wisselingen verandert er in de grote zaal vaak ook wat. Vanaf 1 april ga ik de tentoonstelling met Scandinavisch glas vervangen door huishoudelijk glas. Daarmee laat ik definitief de winter achter mij.
Ook nu staat er huishoudelijk glas in het museum. Maar het merendeel van het glas dat in de tentoonstelling komt heeft nog niet in het museum gestaan. Daarom is een bezoekje na 1 april ook de moeite waar voor als u al eerder in het museum bent geweest!
Kitchenalia is een Engels woord voor alle attributen die in het huishouden gebruikt worden. Dit geeft ook weer wat mijn volgende tentoonstelling wordt. Op het moment van schrijven staan de kerstbomen nog in het glasmuseum, maar komende week worden alle glazen kerstspullen weer opgeruimd. En dat zijn er veel, heel veel, kan ik u vertellen. De tentoonstelling over Scandinavisch glas loopt nog door tot 1 april. Momenteel staan er ook in de tijdelijke tentoonstellingsruimte ook twee vitrine kasten waarin press papiers staan. Eén kast met bollen en één kast met o.a. platte press papiers die in Leerdam zijn gemaakt. Deze zijn dus ook nog een poosje te bekijken.
Vanaf 1 april wordt de tentoonstellingsruimte veranderd in een keukenparadijs met allerlei keukenattributen van glas. Inmiddels heb ik een grote collectie puddingvormen, deze zullen er natuurlijk niet in ontbreken.
Maar ook bovenstaande eierkoker naar een ontwerp van Wilhelm Wagenfeld is te zien in de tentoonstelling.
Het oorspronkelijke ontwerp van Wilhelm Wagenfeld was eigenlijk alleen nog in designmusea te zien. Maar is weer opnieuw in productie genomen. De Bauhausontwerper Wagenfeld werkte sinds 1930 met het beroemde, hittebestendige glas uit de stad Jena. Deze keukenhulp gold als het prototype van modern industrieel ontwerp.
Hoe werkt het? Breek een ei boven het glas, kluts het en voeg zout en kruiden toe. Maak het deksel dicht en zet het glas 4 tot 6 minuten in een pan met heet water. Om het nog lekkerder te maken, kun je ham of ansjovis toevoegen. De ‘eierkoker’ is ook te gebruiken voor pasteitjes, soufflées en dergelijke.
Mijn eierkoker is geen nieuwe die later in productie is genomen, maar nog een echte oude. Compleet met de originele metalen beugel. Toen ik vroeger op kamers woonde wilde ik een keer een ei van huis meenemen. Mijn moeder gaf me het ei mee in deze eierkoker. Behalve het ei mocht ik de eierkoker ook houden. Het ei is natuurlijk allang op, maar de eierkoker is gebleven. Het enige wat in de loop der jaren is verdwenen is de rubberen ring (zoals we die van weckflessen ook kennen). Zelf heb ik de eierkoker nooit gebruikt, maar door de fascinatie voor glas en de bijzondere uitvoering heeft deze altijd een plek in mijn kast gehad. Nog even geduld dus. Vanaf 1 april t/m 1 oktober glazen keukenattributen.
Ik had al een tipje van de sluier opgelicht op mijn social media kanalen. De volgende tentoonstelling die ik inricht is met Scandinavisch glaswerk. Scandinavië wordt geassocieerd met winter en koude. En dat lijkt me dan ook prima voor de wintertentoonstelling in de nevenruimte. Deze week en volgende week ben ik met het glaswerk aan het omzetten, dat wil niet zeggen dat het museum gesloten is. Er blijft genoeg over om over te vertellen en om te bekijken. Dus voel u gewoon welkom om ook in deze weken een keer het museum te bezoeken. Op zondagmiddag 20 november a.s. ben ik gesloten vanwege andere bezigheden buitenshuis. Over twee weken begin ik ook met het optuigen van de kerstboom in het glasmuseum en dan zullen ook verschillende andere kerst gerelateerde glazen voorwerpen te zien zijn. Laat u ook dan verrassen als u net zo als ik van Kerst houdt. Onderstaand een foto hoe het werkt als ik het glaswerk aan het omzetten ben. nu nog een mix van Fins en Frans glaswerk.
Het is zaliger te geven dan te ontvangen… Met deze woorden ben ik opgevoed, daardoor vind ik het nog steeds lastig als er dingen op mij toekomen… om niet. Maar sinds het glasmuseum is geopend krijg ik van verschillende kanten glas aangeboden. Vaak om niet. Gelukkig heb ik in de loop der jaren ook leren dank-u-wel te zeggen en ben ik oprecht blij met wat ik gekregen heb. Bovenstaand setje kreeg ik van een dame op leeftijd en kwam via-via bij mij terecht. Na een afwasbeurt staat het nu te stralen in mijn museum. Het is veel mooier in het echt, dan op bovenstaande foto. De herkomst is onbekend.
Ooit was ik in de buurt van Rotterdam om gekocht glas op te halen. Deze mevr. bood mij ook deze vis aan, maar wat op deze foto niet goed is te zien is dat de vis aardig gehavend is en ik er echt geen geld voor over had. Maar uiteindelijk pakte ze de vis tezamen met de gekochte spullen in. Misschien is me de vis nu dierbaarder dan het glaswerk dat ik kocht. Het heeft permanent een plekje gekregen in het museum.
Dit is een dierbaar gekregen kannetje. Gemaakt in Finland. Ontwerp van Oiva Toikka met het motief Kastehelmi, dauwdruppel. Het is een ontwerp uit de jaren zestig van de vorige eeuw en een aantal jaren is dit motief weer opnieuw uitgebracht door Iittala, Finland. Dit is er dan ook één uit de serie van de jaren zestig. Inmiddels heb ik een leuke verzameling van het Kastehelmi glaswerk bij elkaar verzameld. Maar zoals het meestal gaat met alles wat mooi is, wordt het nagemaakt. Afgelopen week zag ik nog glazen met hetzelfde motief die verkocht worden bij Kwantum en de Action heeft er waxinelichthouders van.
Het glasmuseum is ruim een week gesloten geweest omdat ik vakantie had. Deze vakantie is goed besteed. We hebben afgelopen week een fietstocht van Dresden naar Maagdenburg gemaakt. In totaal 350 kilometer gefietst, vooral met mooi weer. De dag regen zijn we alweer vergeten. Onderweg natuurlijk de nodige foto’s gemaakt waarin glas natuurlijk niet mocht ontbreken. Bovenstaande foto en de volgende twee foto’s zijn gemaakt in Schlosz Pillnitz bij Dresden in de buurt.
Hoewel ik veel glaswerk bezit kan ik me ook altijd nog vergapen aan het glaswerk dat ik tegen kom.
Das grosze Tor von Kiew, Richard Wilhelm, Magdeburg 1984
Dat glaswerk niet altijd in een museum hoeft te staan laten de volgende foto’s zien.
Afgelopen zondag was Gerriesglasmuseum in het nieuws van TV Gelderland. Een journalist is ruim anderhalf uur er geweest om opnames te maken en afgelopen zondag was het zover.
Onlangs heb ik dit glazen voorwerp gekocht in de kringloop. Het bestaat uit twee onderdelen. Een kristallen bakje met een ster onderin en een soort matglazen rolletje. Het eerste wat in me opkwam was, wat is dit? Maar na een beetje logisch nadenken wist ik het. Weet u het?
Het ziet er mooi uit, maar helaas heeft het in de loop der jaren een beschadiging opgelopen. Maar het is niet anders. Het was te leuk om niet mee te nemen voor het glasmuseum. Het heeft een plek gekregen naast de penhouder van glas. Beiden hebben vast ooit op een bureau gestaan. Weet u inmiddels wat het is? Heden ten dage hebben we er niet veel meer aan, tenzij u nog zegeltjes heeft die voor het opplakken gelikt moeten worden… Want het is namelijk een postzegelbevochtiger. In het bakje gaat wat water het rolletje neemt het water mee om de postzegels nat te maken voor het plakken. Met de zelfklevende zegels van tegenwoordig is het overbodig geworden.
Soms zijn er andere zaken die even voorrang hebben op het glasmuseum. Zo ga ik op vrijdag 25 maart naar Amsterdam voor een symposium over glas in het Rijksmuseum. Tja en aangezien ik maar op één plek tegelijk kan zijn is het gevolg dat het museum een middag gesloten is. Maar bij deze ene middag blijft het niet. Op vrijdagmiddag 8 april en 15 april heb ik activiteiten op mijn werk die even voorrang hebben en ook op zondagmiddag 17 april, 1e Paasdag zijn er activiteiten in de privésfeer die voorrang hebben. Het is even niet anders. In plaats van 1e Paasdag ben ik op 2e Paasdag in de middag geopend! De laatste dag van de tentoonstelling Bella Italia! Mocht u naar het glasmuseum willen komen, houdt even rekening met de gesloten middagen, of plan op 2e Paasdag in plaats van een bezoek aan de woonboulevard, een bezoek aan Gerriesglasmuseum!
Gerrie's Glasmuseum 