Op het eerste oog zou men het niet zeggen. Maar deze crucifix is ook gemaakt van glas. Dit wordt een opaline genoemd. Het is gemaakt van een soort gebrandschilderd glas en op de achterkant staat meestal op een etiket aangegeven hoe het onderhouden dient te worden. Deze opaline is gevat in hout.
Gewoon 1X per jaar (met de grote voorjaarsschoonmaak?) afnemen met was-benzine en opwrijven met blanke was.
Vandaag een mooi klein parfumfles ook met een bloemenmotief. Inmiddels bezit ik drie kleine malachiet glazen parfumflesjes. Het mooie aan dit flesje is ook het bakeliet dopje wat hetzelfde motief heeft als het flesje. Aan het dopje zit een glazen pipetje vast voor het druppelen van de parfum.
Prachtig toch!
Ik heb eerder in mijn blog zilverglas laten zien. Ik ben er niet van overtuigd of het oud zilverglas is. Maar deze bovenstaande Maria met kind is zeker een oud exemplaar. Ze is prachtig om te zien en heeft ook nog de oude beschildering op het glas. Iemand heeft deze oude Maria heel zorgvuldig bewaard. Het is voor de eerste keer dat ik een zo mooi beschilderde zilverglas Maria heb gezien. Meestal is de beschildering verdwenen en wat dan overblijft zijn de vage contouren van de Maria.
Onderhand weet iedereen dat ik van allerlei soorten glas houd. Omdat glas nu eenmaal fascinerend is. Vandaag wil ik jullie een glazen broche zien. Het lijkt op deze foto erg groot maar is het in werkelijkheid niet. Ik werd geïntrigeerd door de mooie bloemen. Dat is ook dat ik daarom denk dat deze wel eens in de Bohemen gemaakt kan zijn.
Ik heb al vaker ontwerpen van Curt Schlevogt laten zien en deze broche komt daar namelijk erg dichtbij. Vergelijk het maar eens met de deksel doosjes en het kleine parfumflesje.
Ik zie regelmatig via internet zilverglas voorbij komen. Glas dat schittert als zilver maar het niet is. Het wordt daarom ook wel armeluiszilver genoemd. De prijzen die daarbij horen zijn ook niet echt mis. Maar toen ik dit bokaaltje vond bij de kringloop was ik er dan ook superblij mee. Het heeft alles in zich om armeluiszilver te zijn. Maar ik ben er nog niet achter of dit een replica is of niet. Ik heb het Anna Laméris laten zien tijdens de opnames van tussen kunst en kitsch, maar ook zij kon mij daar geen uitsluitsel over geven. Het ziet er te nieuw en te mooi uit om al echt antiek te zijn.
Ik sta open voor wie mij meer kan vertellen over de geschiedenis van dit glas… zolang ik het niet weet gebruik ik het gewoon als voorbeeld voor armeluiszilver…
Deze opaline vaas met bloemen is van zichzelf al een bloemstuk op zich. Vele opaline vazen zijn dan ook gedecoreerd met bloemen. Allemaal meer bedoeld om voor de sier neer te zetten dan om er echt een bos bloemen in te zetten.
Wanneer men goed naar de beschildering kijkt van de bovenstaande vazen dan valt het wel op dat de beschildering allemaal wat anders is uitgevoerd. De eerste vaas is sierlijk en mooi beschilderd. De tweede en derde vaas zijn al minder strak uitgevoerd, door de grote grove streken emaille verf. En de twee kleine vaasjes lijkt het wel of de schilder er maar wat op geklodderd heeft.
Hiermee wil ik mijn blogs over ondoorzichtig glas afsluiten. Omdat er nog zoveel ander moois te zien is gemaakt van glas…wellicht lees je dit blog ook door middel van glasvezel…ook daarin zit glas verwerkt. Maar dat even terzijde. Ik heb al een keer het woord Arcopal laten vallen, het Franse hardglas dat we allemaal kennen en waar we vast ook wel iets van in huis hebben. Maar bovenstaande bakjes en mokken zijn van een Amerikaans merk hardglas Anchor Hocking. Ooit kwam ik bij het scheiden van de Oranjemarkt in Eibergen een bijna compleet glasservies tegen van dit merk. Net zo heftig als het bovenstaande. Ik vind het mooi van lelijkheid. Het heeft alles wat mooi glas eigenlijk niet moet hebben, een typische kleur, veel reliëf en dan ook nog een olieglans eroverheen. Super over de top dus. Maar inmiddels heb ik een kast vol ervan en dan heeft het toch wat moois in zich. Zoveel versterkt elkaar.
Deze twee foto’s hierboven laten een beetje zien van wat ik toen op die Oranjemarkt kocht. Alleen de theepot die op de foto staat die heb ik later bij een kringloop op de kop getikt. Dat is best bijzonder want in alle boeken over Anchor Hocking komt geen theepot in voor. Deze theepot is namelijk ook niet van glas maar van een soort porselein. En is al helemaal niet gemaakt in Amerika maar in Duitsland. En toch horen ze bij elkaar. Aan de vorm en kleur is dat goed te zien, maar het heeft aan de onderkant ook het merk van Anchor Hocking meegekregen. Of deze nu voor de Europese markt of voor de Amerikaanse markt is gemaakt. Ik weet het niet. Behalve mijn theepotten (ik heb er twee) heb ik ze nog nooit gezien. Niet op internet, niet in boeken, nergens. Dus wie het weet mag het zeggen!
Een lekker over de top eierpresenteerschaal. Met Pasen komt ie elk jaar uit de kast om gebruikt te worden.
Inmiddels staat er in de kast meer over de top Amerikaans glas. Maar daarover ooit in een andere blogbericht wat meer.
Turkoois is mijn lievelingskleur en dit blauw opaline glas komt aardig in de buurt. De vaasjes op de voorgrond zijn Franse opaline vaasjes, kenmerkend door wat dunner glas geblazen in een vorm . De twee kannen die erachter staan zijn van dikker glas en geperst in een mal.
Op deze foto is mooi te zien dat er veel nuances blauw in het persglas zit. Het varieert van lichtblauw naar donkerder blauw. De dekselpot, de mok en de donkerste beker op voet, zijn allemaal van geperst Frans glas. Het zijn de echt oudjes uit de verzameling, en ik schat meer dan honderd jaar oud.
Ooit kocht ik deze twee opaline flesjes met blauwe opdruk. Ze deden me vooral denken aan een stopfles dat ik als kind gekregen had. Ook opaline glas met blauwe opdruk. Schijnbaar is dat een mooie combinatie omdat het wel vaker is gebruikt op opaline glas.
Zoals op bovenstaande foto ook te zien is. de grote witte potten met opdruk zijn allemaal tabakspotten van het sigarenmerk Willem II. Er hebben heel wat sigaren ingezeten, die zullen allemaal in rook zijn opgegaan. Op de bovenste plank in het midden staan twee mosterd potjes met blauwe opdruk. Velen kennen die ook nog wel van vroeger. Dan zijn er op de onderste plank potten te zien met gekleurde deksels, de deksel heeft dezelfde kleur als de opdruk van de pot. Ik meen me te herinneren dat in de potten oploskoffie heeft gezeten. In de potten zit mijn knopenverzameling. Een andere tic van mij. Ik kan het niet laten om oude knopen op te kopen (eigenlijk alleen voor de glazen knopen die ertussen zitten). Maar tussen knopen zijn ook vaak andere dingen te vinden. Zo zat er keer een zilveren vingerhoed in een knopendoos die ik kocht. En ook een keer een antiek blikken monsterblikje van cacao. De zilveren vingerhoed ligt nu in een naaidoos tussen ander oude naaigerei. Maar het blikje heb ik via Marktplaats verkocht aan een verzamelaar voor een leuk bedrag. Hij blij en ik blij. Hij had een uniek exemplaar en ik weer een bedrag waar ik mooi glaswerk van kon kopen.
Van bovenstaande potjes weet ik de herkomst niet, maar ze zijn gemaakt met en zonder voorstelling.
Hier nog zicht op mijn kastje met Avon flesjes. Ook Avon gebruikte op een setje delfts blauwe bloemen als motief.
Even voortborduren op mijn blog van gisteren. Toen ik alleen het malachiet glas liet zien ontworpen door Curt Schlevogt. Maar er is meer door hem ontworpen en dat werd niet alleen uitgebracht in malachiet glas maar ook in andere kleuren. Zoals ook heel mooi op bovenstaande foto is te zien met de glazen doosjes met het motief van een chrysant op de deksel. Ooit kocht ik de doorzichtige variant in een kringloopwinkel. Ik vond het een vreemde combinatie het bakje met de deksel. De figuren in het bakje vertonen geen overeenkomst met de deksel. Maar omdat ik het toen nog nooit eerder had gezien heb ik het toch gekocht . Later vond ik eenzelfde doosje in opalineglas het begin van de verzameling was geboren.
Ook dit is een ontwerp van Curt Schlevogt, genaamd nudes.
Ook heb ik een verzameling zeepdozen die voor Boldoot (het Nederlandse eau de cologne merk) zijn gemaakt. Het meest bijzonder zijn de paarse en rood/oranje doos, deze zijn vrij zeldzaam. Daarnaast heb ik ooit een malachiet groene zeepdoos gezien op een rommelmarkt tijdens een fietsvakantie in Duitsland. De verkoopster vroeg 35 euro dat vond ik op dat moment boven mijn budget. Maar achteraf gezien had ik ook die doos moeten kopen. Ik heb die daarna nooit meer gezien. Maar zo gaat dat met verzamelen, er is altijd een grens aan het budget.
Gerrie's Glasmuseum 