Vaak vragen mensen mij hoe het loopt met mijn glasmuseum. Behalve dat onze familie en vrienden allemaal een keer buiten de bezoektijden zijn geweest, heb ik inmiddels sinds de opening al meer dan 100 bezoekers mogen ontvangen. Allemaal bezoekers die net zoals ik geïnteresseerd en gefascineerd zijn (geworden) in glas. Vanaf het begin heb ik op diverse manieren geprobeerd bekendheid te geven aan Gerries Glasmuseum. Hierover heb ik al eerder geschreven in mijn blog. Al deze publicaties trekken bezoekers. Zo heb ik inmiddels al een ringenbakjesverzamelaar, een theepottenverzamelaar, brocanteliefhebbers en een mede museumdirecteur (van het MAG museum in Ruurlo), iemand met een atelier voor glazen kralen, de Tiende Kraal in Haaksbergen, kunstenaars en anderen mogen begroeten.
Maar de meest bijzondere museumbezoeker heb ik vorige week over de vloer gehad.
In het tijdschrift van de vereniging de Oude Flesch stond een prachtig interview met vele foto’s over het glasmuseum. De 90-jarige voorzitter verzekerde mij dat er niet veel leden van de vereniging het museum zouden komen bezoeken omdat ze allemaal op leeftijd zijn en vaak ook nog erg ver weg van Rekken wonen. Heel begrijpelijk. Met en het delen van mijn verhaal hoopte ik in ieder geval iets van mijn fascinatie voor glas met hen te kunnen delen.
Ruim een week voor mijn vakantie belde een mevrouw uit het westen van het land op. Zij had het interview in het ledenblad gelezen en was erg nieuwsgierig naar het glasmuseum. Maar ze had al bekeken dat ze met het openbaar vervoer Rekken niet zou kunnen bereiken. De landkaart van de vrienden op de fiets was geraadpleegd waar het Glasmuseum zich bevond…
Ze had bedacht dat ze met de Valys taxi wel van deur tot deur naar het glasmuseum zou kunnen reizen. Prachtig plan! Wat ik zeer waardeer. Maar deze mevrouw telde inmiddels 89 jaren. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen dat iemand met zo’n hoge leeftijd 2X op een dag uren in de taxi moet zitten voor één museumbezoek. De afspraak werd gemaakt. In mijn vakantie zou ze met de Valys taxi naar Rekken komen, ze zou hier savonds de warme maaltijd gebruiken, overnachten en na het ontbijt (volgens het principe van vrienden op (zonder) de fiets) en de ochtendkoffie weer vertrekken naar huis. Zo gezegd zo gedaan. Deze kwieke dame is net zo gefascineerd door glas dan ik ben… Uit haar verzameling had ze enkele dubbele stukken meegebracht voor mij, te zien op bovenstaande foto.
Twee prachtig blauwe antieke inktpotjes staan nu bij mij en bij haar in de kast. Dat schept een band!
Ik heb, mede door haar bezoek, een prachtige afsluiting gehad van mijn vakantie. Ze nam enkele dubbele stukken van mijn glaswerk (Neerlandia) weer mee naar huis. Haar vitrientje (zoals ze lieflijk haar vitrinekast noemt) zal ze moeten herschikken om het meegenomen glaswerk erin te kunnen tentoonstellen. Daarnaast hoop ik dat ze goede herinneringen aan haar ondernomen trip naar de Achterhoek heeft meegenomen.
Ook bracht ze een melkmonsterflesje mee die van een kerk komt…waar de pastoor dat ooit voor gebruikt heeft…ik opperde al dat de pastoor vroeger zijn eigen melkkoe heeft gehad….
Net even een ander melkmonsterflesje dan we hier in de Achterhoek vroeger gebruikten. Flessen met beugeldoppen zijn hier gevuld met Grolsch bier….
Gerrie's Glasmuseum 