Mooi groen is niet lelijk… dat schrijf ik omdat ik eigenlijk nooit van groen hield… maar een mens is nooit te oud om te veranderen en inmiddels waardeer ik de kleur groen ook. Zeker in het glaswerk. Annagroen is veruit mijn favoriet maar het bovenstaande opaline groen is ook niet te versmaden. En wat te denken van saffier groen of jade groen. Er zijn prachtige tinten groen.

Onze dochter is geen verzamelaar en kan heel goed opruimen. Voor mij een groot voordeel. Want bovenstaande drie stukken komen uit haar inboedel. Ze vond haar huis te vol en er moest wat uit. Zo kwam er laatst een doosje glaswerk vanuit Den Haag naar de Achterhoek. Met leuke items. O.a. deze drie licht groene stukken. Bovenstaand lampje is niet meer compleet. Maar ergens stond nog een lampenglas in de kast en die past er wel op. Nu nog op zoek naar een lampje die in de fitting past. dat zal nog lastig worden omdat ik heb gezien dat er een lampje in moet met een bajonet aansluiting (die wordt er niet in geschroefd maar ingeklikt). Mijn oude naaimachine had ook zo’n lampje. En dan is het afwachten of deze het nog doet. Het is in ieder geval wel leuk om naar te kijken.

De kop en schotel is gemaakt in Frankrijk. Ze zijn er in lichtblauw en lichtgroen. Ergens in een doos heb ik ook nog enkele groene exemplaren. Zodra het glasmuseum meer in beeld komt komen deze ook wel weer tevoorschijn. Geduld is een schone zaak in deze.

Het schaaltje is van Walther glas, Duitsland. Het is het motief Zentrum ontworpen rond 1933. Deze uitvoering in opaline glas had ik nog niet eerder gezien. Mooi juweeltje dus.

Mijn vakantie was anders dan anders. Maar daardoor heb ik wel veel kringlopen bezocht. Zo was ik naar museum Lalique in Doesburg geweest en op één of andere manier kan ik de weg terug naar huis nooit goed vinden en kwam daardoor in Zutphen uit. Wel aan de goede kant van Zutphen. Voor mij is dat de kant waar de kringloop zich bevind. Dus gelijk die maar bezocht. Hier kocht ik bovenstaand eierdopje. Zegge en schrijve voor € 0,25 Een koopje voor een hoogbejaard eierdopje.

Het is een Frans eierdopje van opaline glas in een onbestemde caramel kleur. Niet de kleur waar ik echt warm voor loop. Maar met het blauwe opaline eierdopje dat ik al heb, in mijn achterhoofd, zou het wel een mooi setje vormen. Nu staan ze samen in mijn grote vitrinekast met opaline glas te pronken.

Ik had in gedachten dat deze hetzelfde zou zijn als de blauwe. Maar toen ik deze erbij pakte zag ik meteen dat het toch anders was. Deze heeft namelijk een gebrokkelde rand, zoals een aantal doorzichtige eierdoppen die ik heb. En dat heeft de blauwe niet.

Ik kijk regelmatig naar Bares für Rares op de Duitse tv-zender. Dat is een soort kunst en kitsch programma waarin van alles getaxeerd wordt en dan verkocht aan een team van handelaren aan de hoogste bieder. Vergelijkbaar met het Nederlandse programma Cash or Trash met Martien Meiland. Maar onze voorkeur gaat echt uit naar de Duitse variant. Vorige week kwam bij Bares für Rares een mooie gestoken camee voorbij en dat herinnerde mij eraan dat ik bovenstaande camee van glas nog niet had laten zien. Deze heb ik gekocht me een lotje andere camees. Geen oude maar wel leuk genoeg om in de vitrinekast te leggen bij de toiletstellen. Maar dat ik het lotje kocht had te maken met dat deze paarse glazen camee erbij zat. De omlijsting was al stuk en er was ook een klein stukje af. Maar dat deerde niet. Het was mooi genoeg.

Wanneer je nu goed kijkt zie je dat het rechts onder een grote chip mist. Het is daar veel doorschijnender geworden. Dit is mijn eigen schuld. Ik dacht dat ik de camee wel weer in de zetting kon prutsen. Dat lukte ook aardig, maar door niet goed op te letten liet ik de glazen camee uit de zetting vallen op onze stenen keukenvloer….het gevolg…de chip eruit was nog groter geworden. Maar gelukkig is niet verder afgebroken zodat deze toch nog te pronk kan liggen.

Wel een leer voor een volgende keer….gewoon niet zelf met mijn glaswerk gaan prutsen in de keuken. Als het valt, valt het ook echt kapot!

Onderstaand nog een camee uit dezelfde lot camees. De zwarte ondergrond is van glas, maar het meisjeshoofd van een soort kunststof. Mooi maar niet oud.

Al eerder heb ik allerlei ondoorzichtig glas laten zien in mijn blog. Vandaag een klein vervolg erop. Prachtige schalen van Colopal glas. Colopal is vooral bekend om het gele glas (met uranium erin), maar er zijn ook andere mooie kleuren gemaakt in Leerdam. Deze schalen zijn daar een mooi voorbeeld van.

De onderkant van de schalen zijn misschien nog wel interessanter dan de bovenkant van de schalen. Op de schaal rechtsonder is het nog het beste te zien. Het Persmerk van Copier Leerdam. Mee geperst tijdens de fabricage. De schalen zijn allemaal een ontwerp van Andries Copier de grote ontwerper vroeger verbonden aan de glasfabriek Leerdam.

Links naast de grote turkooise schaal staat een klein schaaltje op een soort pootjes. Ik denk dat dit schaaltje ooit bedoeld is als cactusschaaltje. Al met al prachtige schalen om te zien door hun mooie kleuren.

Vandaag wil ik jullie deze deftige dame laten zien. Ik vind haar er een beetje vreemd uitzien met haar pompeuze jurk met haar kleine hoofd. Maar toch doet ze het leuk tussen de glasfiguren.

Haar hoofd is de stop van een likeurkarafje. En daar horen natuurlijk ook likeurglaasjes bij.

De bijpassende likeurglaasjes hebben het motief van de jurk. Omdat het nogal dik persglas is zal het niet fijn nippen zijn aan zo’n glaasje. Ik denk dan ook dat het meer voor de sier dan voor het gebruik is bedoeld.

De sticker op het karafje geeft prijs dat het Boheems kristal uit Tsjecho-Slowakije is. De oorspronkelijke naam is Likör-Karaffe Frau mit Krinoline. Geproduceerd bij de Vogel & Zappe glasfabriek rond 1935 – 1940. Productnummer 695/696/697, later Nr. 35192

Glas komt in vele vormen voor en we hebben het allemaal in huis. Het begint al bij de ruiten waardoor we naar buiten kunnen kijken, dat wordt vlakglas genoemd. Tegenwoordig worden huizen geïsoleerd met glaswol, zoals de naam al zegt, bestaat dat ook uit glas. Vergelijkbaar met het engelenhaar waar we vroeger de kerstboom mee decoreerden. Als we dat door onze handen lieten gaan, kon het wondjes achter laten van het glas wat erin verwerkt was. En wie is er niet groot geworden met glazen kerstballen en kerstfiguren. Dan zijn er alle flessen en potten voor drank en levensmiddelen. Meestal doorzichtig zodat duidelijk werd wat de inhoud was, maar ook vaak in bruin of groen glas. Dat is allemaal verpakkingsglas. Dan hebben we natuurlijk ook nog ons drinkservies. Iedereen heeft wel waterglazen, bierglazen en wijnglazen in huis. Soms een compleet servies met een mooi ontwerp. Soms zelfs gemaakt van kristalglas. Aan kristalglas is loodoxide toegevoegd. Daardoor gaat het meer schitteren als er licht doorheen speelt. Maar niet alle glas is doorzichtig. Mijn verzameling bestaat ook uit veel persglas dat ondoorzichtig is.

Op de foto van vandaag een kijkje in mijn kast. Er is vooral Anna-groen glas is te zien. (Anna-groen dankt haar naam aan Josef Riedel, een glasfabrikant uit de Bohemen die het vernoemde naar zijn vrouw, nadat hij in 1830 ontdekt had hoe hij uraniumglas kon produceren) Anna-groen wordt het bijna lichtgevende groen genoemd waarin uraniumdioxide is verwerkt. Wanneer er een black-light (ultraviolet licht) op dit glaswerk wordt gericht zal het zich van zijn lichtgevende kant laten zien. Het glaswerk is laag radioactief en niet schadelijk voor de gezondheid. Het werd tussen 1870 en 1940 op grote schaal geproduceerd. Daarnaast is er op de foto een koekjes pot en karaf van Friesch (draad)glas te zien. Deze komen bij ons uit de familie en heb ik ooit gekregen. Dan zijn er o.a. drie zogenaamde Chinese snuff bottles te zien die als souvenir mee zijn gekomen uit China. En wat kikkers en een lieveheersbeestje van glas. Achterin de kast een kleurenbladzijde uit een oud boek met antiek glaswerk er op. T.z.t. zal ik wat meer in gaan op de individuele stukken.

‘Glas is fascinerend!’

Gerrie

‘Glas is fascinerend!’, niet alleen voor mijzelf maar ook voor anderen. In deze blog probeer ik een beetje van de liefde voor glas te delen met anderen die het leuk vinden en die meer te weten willen komen over de veelzijdigheid van glas.

Vind je het leuk meld je dan hieronder aan om een bericht te ontvangen wanneer ik nieuwe berichten plaats. Ik zou het erg waarderen als je het doet! Alvast bedankt, Gerrie

Wie ben ik?

Ik ben Gerrie (inmiddels 60 jaar, getrouwd en moeder van twee volwassen kinderen). Ik verzamel al meer dan 30 jaar persglas. Voor mij is glas een fascinerend materiaal. Door het samenvoegen van verschillende materialen die verhit worden tot een vloeibare massa kunnen er de mooiste dingen ontstaan. Die eenmaal afgekoeld de mooiste vormen en kleuren kunnen hebben.

Ben je nieuwsgierig geworden naar mijn glasverzameling en de verhalen erachter blijf mijn blog dan volgen.

Al jarenlang heb ik een droom. Dat is om een privé glasmuseum in te richten. Deze droom steeds dichterbij. Om alvast een tipje van de sluier van het glas op te lichten ben ik dit blog begonnen. Om zo meer mensen enthousiast te maken voor een huis- tuin- en keukenmateriaal als glas. We gebruiken het allemaal dagelijks, maar glas bestaat uit veel meer dan alleen het theeglas of het wijnglas. Aan de hand van de blog neem ik de lezers mee in de wereld van het glas…