Na een drukke zomer doe ik de deur van het glasmuseum van 4 t/m 11 september dicht. Even op adem komen, lekker fietsen (met hopelijk nog mooi weer) en lekker eten en drinken. Glas spotten op andere plekken dan in Rekken. De tijd, tijd laten zijn, zonder te haasten om op tijd thuis te hoeven zijn voor het openen van mijn glasmuseum. Hopelijk kunt u hiervoor begrip opbrengen. Op woensdagmiddag 14 september hoop ik u dan weer fris en fruitig te woord te kunnen staan met nieuwe opgedane verhalen over glas.
Ik ben altijd op zoek naar mooie bijzondere dingen voor het gkasmuseum. Ooit kwam ik deze mooie ‘Softpot’ uit 1974 op een veilingsite tegen. Een ontwerp van Willem Heesen. Alle softpots zijn te herkennen aan deze kleurstelling. Oranje wit kobaltblauw met strepen. Het is aan één stuk geblazen glas en super zwaar. Op de site was erbij geschreven dat er een krimpscheurtje in zit, met een foto van inderdaad een klein scheurtje. Dus daar was de prijs die ik erop geboden heb ook naar. Ik had het winnende bod gedaan en was natuurlijk in blijde verwachting van mijn softpot.
Maar helaas, het krimpscheurtje was een dikke barst in de soft pot. Zoals dat werkt bij een veiling heb ik eerst de verkoper een mail gestuurd met de foto van de dikke barst. Om te kijken of we tot een schikking konden komen. Hij vond het nog steeds een krimpscheurtje en verwees me naar de veilingsite. Dus daar heb ik hetzelfde verhaal gedaan met dezelfde foto’s erbij. Voor hen was het duidelijk dat de koop ontbonden kon worden. De verkoper diende de verzendkosten voor mij te betalen voor het retourzenden en ik zou het totaalbedrag van de veilingsite teruggestort krijgen. Zo gezegd zo gedaan. De softpot is weer terug bij de eigenaar, maar ik kon het niet laten om toch een foto ervan te maken met de softpot in mijn museum. Nu koester ik een herinnering aan een softpot van Willem Heesen die even in het museum mocht staan.
Afgelopen zaterdag 14 mei was ik een dag naar Amsterdam. Iemand wenste me in de mail een mooie dag in onze hoofdstad, Glas vermoed ik…?? Schreef ze erbij. Maar dat was niet de insteek van deze dag. Onze dochter exposeert op een veerboot in het IJ tijdens het Amsterdam Ferry Festival welke duurt van 12-22 mei. Ik probeer zoveel mogelijk met eigen ogen te zien wat ze exposeert. Dat is wel een reisje naar Amsterdam waard. Omdat ik met de trein ging, heb ik gezocht op een goedkope treinkaart. Wat ik vond was een goedkope dagretour met een ticket voor THIS IS HOLLAND. In vogelvlucht op vliegtuigsnelheid over Nederland.
Op deze foto is het gebouw van THIS IS HOLLAND te zien. Daar vindt de vliegreis plaats. Maar bijzonder is de witte kast met teksten. Daar is iets bijzonders op te lezen. Maar dat is toeval? of valt het me gewoon toe. Tijdens de vliegreis zit je op een rij stoelen met de veiligheidsriem vast en naast mij zit een jong stel. Ze spreken met elkaar in een soort Duits maar toch is het anders, ik spits mijn oren, waar zouden ze vandaan komen? Dan laat het meisje de woorden, karaf met glazen en Lobmeyr vallen. Schijnbaar is ze blij met de karaf met glazen en ze zijn van een andere prijscategorie dan waarin Lobmeyr ze verkoopt. Ik vraag het meisje in mijn beste Duits of ze soms uit Oostenrijk komt, vanwege Lobmeyr. Inderdaad ze komen uit Oostenrijk en zij vindt het heel bijzonder dat ik Lobmeyr ken.
Ik vertel haar dat ik al meer dan 35 jaar glas verzamel en dat we daarom al eens in de winkel van Lobmeyr zijn geweest toen we van Passau naar Wenen zijn gefietst. Om vooral al het glaswerk van Lobmeyr te bewonderen. En dat ik sinds een half jaar ook een boek over Lobmeyr bezit verteld. Zij verteld mij dat zij bij Lobmeyr werkt op de lampenafdeling. Wanneer ik ooit een keer naar Wenen kom, wil zij er wel voor zorgen dat ik een rondleiding krijg bij hun glasblazerijen. Toch nog een dag met glas dus. Toeval? of is het mij toegevallen?
De dag staat verder in het teken van de kunst op de veerboot.
Het vervolg op het Glassymposium is natuurlijk een bezoek aan het Nationaal Glasmuseum en de Glasblazerij. Om alle scherts- en fopglazen met eigen ogen te zien, maar ook Marc Barreda aan het werk om deze te blazen. Kitty Laméris vertelde bij ons bezoek op de zaterdag dat hij in april elke zaterdag in de glasblazerij zou zijn om deze glazen te blazen. Daarom hebben mijn glasvriendin en ik een dag gepland om afzonderlijk naar Leerdam af te reizen en samen het museum en de glasblazerij te bezoeken. Zaterdag 23 april was onze dag daar.
Om 11.00 uur mijn glasvriendin bij het station van Leerdam opghaald en op naar het Glasmuseum. Na een verkwikkende kop koffie met boterkoek hebben we het glasmuseum bezocht. Het was ook een meet en greet dag. Tijdens ons bezoek kwamen we de conservator Glas van het Rijksmuseum ook tegen, zowel in het museum als in de Glasblazerij. Er is veel oud en nieuw glaswerk in het thema van de tentoonstelling te bewonderen.
Uiteindelijk kwamen we op onze route door het museum Kitty Laméris ook weer tegen. Zij gaf een rondleiding aan een groepje belangstellenden. Wij hebben ondetussen ons oor ook maar even te luister gelegd, de deskundige weet er het meeste vanaf en expertise uit de eerste hand is natuurlijk het mooiste.
Hierna zijn we naar de Glasblazerij gewandeld. Eerst nog voor de inwendige mens gezorgd en daarna ons op de publieke tribune van de Glasblazerij genesteld. Kijken wat Marc Barreda allemaal maakt. Wij hebben vier glazen hoorns in wording gezien, waarvan er uiteindelijk één in de koeloven terecht is gekomen. Zelfs voor een glasblazer die al zoveel moois heeft gemaakt blijft het een moeilijke klus!
Het glassymposium kreeg een vervolg. Zaterdags eerst naar metrostation Het Rokin. Omdat daar in vitrinekasten bij de roltrappen delen van de opgravingen liggen waar mevrouw aan mee heeft gewerkt, daarnaast zijn de wanden van natuursteen gemaakt en ingelegd met figuren waarvan onderdelen zijn gevonden tijdens de opgravingen. Van vlindervleugels tot een onderkaak van een krokodil.
Na het Rokin, met een kop koffie op een zonovergoten terras, zijn we via het Begijnhof naar de Nieuwe Spiegelstraat gewandeld. Op het glas-in-lood raam van de Begijnhofkapel staat koster ‘oom Jan’ afgebeeld.
In de Nieuwe Spiegelstraat zijn diverse antiquairs te vinden welke mijn gastvrouw er diverse persoonlijk kent. We hebben ons lekker vergaapt aan al het moois dat er te koop aangeboden wordt! Als sluitstuk van een heel fijne ochtend hebben we de zaak van de familie Laméris bezocht, waar we allerhartelijkst werden ontvangen!
Inmiddels is de tentoonstelling Bella Italia officieel afgelopen. Momenteel zit ik in een overgangsfase naar de volgende tentoonstelling Kleurrijk Frankrijk. De overgangsfase wil zeggen dat er nog Italians glas te zien is en ook al Frans glas. De Kleurrijk Frankrijk tentoonstelling loopt van 1 mei t/m 30 oktober 2022. Er is een overzicht te zien van een eeuw Frans glaswerk. Heel oud glaswerk van rond 1880 tot het modernere glaswerk van rond 1980. Van alles was dus. Oud glaswerk van Portieux, Baccarat tot het moderne van Bayel en niet te vergeten het Arcopal glas. Het hardglas dat in de jaren ’60-70 in opkomst kwam en waarmee ik groot geworden ben. Kom, kijk en geniet van al dat kleurrijke glaswerk!
Tijdens het glassymposium was het mogelijk om de geblazen fop- en schertsglazen van Marc Barreda i.s.m. Kitty Laméris te bewonderen en uit te proberen in de pauzes. Daar hebben we ons ook aan gewaagd en toch heel bijzonder dat we uit deze mooie glazen mochten drinken. Daarnaast werd het boek dat op 1 april verscheen gepresenteerd en voor ons als symposiumgangers met de mogelijkheid om dit boek op deze dag ook al aan te schaffen. Wat een prachtig boek en wat een onderzoek is er verricht naar deze oude fop- en schertsglazen.
Tijdens het symposium was er een ruime lunchpauze ingelast om ook het tentoongestelde glaswerk in het Rijksmuseum te bewonderen. Zo hebben we in vogelvlucht het Rijksmuseum doorkruist (en ook nog maar even een blik op de nachtwacht geworpen).
Vrijdag 25 maart was ik aanwezig bij het Glassymposium Glas2022 in het Rijksmuseum in Amsterdam. Niet naast de deur, maar een glasliefhebber moet zichzelf ook opladen om enthousiast te blijven over glas. In mijn blog van oktober afgelopen jaar heb ik geschreven over de bijzondere bezoekers van mijn museum. Ook over de dame uit he westen van het land die met de taxi was afgereisd naar de Achterhoek voor mijn glasmuseum. We hebben contact gehouden en ze had mij een poos geleden gevraagd of ik nog een vleesschaaltje van het Neerlandia voor over haar had. Dit schaaltje moest nog een keer daar terecht komen. Contact gelegd. Mevrouw had ook wel oren naar het symposium, maar geen computer om een plek te regelen. Dit heb ik dan weer voor haar gedaan en meteen de uitnodiging aangenomen om daar ook te overnachten. Donderdagmiddag na mijn werk ben ik met trein en bus afgereisd.
Ze is amateur archeoloog en heeft in die hoedanigheid ook aan de opgravingen van de Noord-Zuidlijn meegewerkt. Vondsten van wat ze in haar leven heeft opgeduikeld staan in haar huis in een vitrinekastje.
Mevrouw is ook van de oude tegels. In januari had ik bij de kringloop enkele oude wandtegels met bijbelse voorstellingen gekocht. Deze heb ik meegenomen omdat zij kennis van tegels heeft. Een dik tegelboek kwam op tafel en na wat zoekwerk kwamen we erachter dat twee van de drie tegels die ik meegebracht heb gemaakt zijn rond 1850. Beide met een voorstelling uit het bijbelboek 2 Samuël waar David (herkenbaar aan kroon en lier) de hoofdrol in speelt.
Het bijzondere was dat de volgende dag op het glassymposium drinkglazen met afbeeldingen David en Jonathan werden besproken.
Vanaf woensdag 26 januari is het weer mogelijk om in Nederland musea te bezoeken. Ook is het dan weer mogelijk om mijn glasmuseum te bezoeken. De komende maanden zal dat op afspraak zijn! Daarom graag even een mail of een telefoontje vooraf, zodat ik aanwezig kan zijn om u te begroeten! De tijdelijke tentoonstellingsruimte is ingericht met Italiaans glaswerk. Daarnaast staat komende week de kerstboom ook nog in vol ornaat te pronken.
Ik wil een toast uitbrengen op het nieuwe jaar dat voor ons ligt!
Dat voor iedereen dit jaar beter zal uitpakken dan het vorige jaar. Proost met dit mooie glas op 2022.
Hoewel de berichten nog steeds niet positief zijn hopen we allemaal op beter. Dat het een mooi GLA(N)SRIJK 2022 mag worden!
In het museum staat mijn kerstboom en glazen kerstversiering nog in het museum. Langer dan eind januari zal het er niet blijven staan. Het is onzeker wanneer musea weer open gaan. Misschien is er nog een staartje van deze versiering voor een aantal bezoekers nog te zien… Maar anders komt het aan het eind van 2022 weer terug.
Momenteel is ook de tijdelijke tentoonstellingsruimte nog ingericht met Italiaans glas. Nog maar enkele hebben dit kunnen zien. Zoals de planning is blijft dit nog te zien t/m Pasen 2022. Daarna zal ik het gaan inrichten met ander glas. Ik ben me nog aan het beraden wat ik dan ga tentoonstellen. Maar houdt in ieder geval mijn website, Facebookpagina en Instagram daarvoor in de gaten.
Gerrie's Glasmuseum 